Ik ontmoet Cis buiten op een bankje aan het begin van de Weimarstraat, komend vanuit de richting van het Koningsplein. Cis spreekt mij aan omdat ze de camera ziet en dat is voor mij de spreekwoordelijke drempel die ik over moet om eindelijk met iemand in contact te treden en dat contact blijkt een fijn, open contact te zijn.

Cis is geboren in de Eerbeeklaan in 1956 en is nu 69 jaar oud. Ze is in haar jeugd ook even Den Haag uit geweest, vanwege het werk van haar vader, dus het gezin heeft ook een tijd in Groningen gewoond, maar uiteindelijk is ze weer in Den Haag terecht gekomen, om dezelfde reden. Hij was organisatieadviseur, maar voor welk bedrijf is haar even ontschoten. Daarna heeft ze niet altijd in Den Haag gewoond, maar ook in het buitenland vanwege haar eigen werk. Op de vraag waarom ze dan toch weer terug is gekomen naar Den Haag, antwoordt ze: “Ik heb de zee in mijn bloed”. Als ik dan verder wil vragen, komt er een stortvloed aan dingen die ze mooi vindt aan Den Haag. De zee, de parken, de paleizen en natuurlijk de Haagse mensen, lekker plat. Er is veel cultuur in Den Haag, zoals allerlei musea en muziekscholen en we mogen niet vergeten dat het OV super geregeld is. Ze komt verder nog graag op de Haagse Markt.

Maar wat is dan volgens haar de ‘echte Hagenees of Hagenaar’ vandaag de dag? Wat maakt een inwoner Haags? Dat kost even wat tijd, want volgens haar wisselt dat enorm. Den Haag is een stad van uitersten. Je hebt het Benoordenhout, Bezuidenhout, waar wat meer de mensen van stand wonen. De architectuur is daar prachtig, maar ook hier waar we nu zijn, is de architectuur bijzonder. Als ze dan even doordenkt komt ze op het woord ‘direct’. De Hagenees is plat en direct. Maar goed, dat is de Amsterdammer ook en eigenlijk wel elke Nederlander. Verder houdt ze van het Haagse accent en Haagse Harry. Een echt simpel antwoord is er dus eigenlijk niet. De Hagenees is divers en verschillend.

Cis werkt zelf met zieke dak- en thuislozen in Den Haag, een schrijnend probleem. Daar komt ze veel in aanraking met Hagenezen, zowel als buitenlanders. Een diverse mix van mensen. Dat is sowieso een bijzonder punt in Den Haag: de diversiteit. Die vindt Cis heel erg fijn. Door ooit de gastarbeiders binnen te halen en daarmee verschillende culturen, die hier zijn gaan ondernemen, is bijvoorbeeld het fruit en alles ook veel beter van kwaliteit geworden. Ze komt graag bij de Turkse buurtsuper voor haar verse groenten en fruit. In haar vrijwilligerswerk komt ze veel culturen tegen, momenteel veel Surinamers, Marokkanen en Congolezen dan dat vindt ze enorm interessant, vooral om iets over die culturen te leren. De polarisatie die er binnen Den Haag plaatsvindt, vindt zij vooral bestaan uit propaganda. Er moet goed beleid worden gevoerd, maar we hebben die mensen zelf naar hier gehaald en ze doen heel veel en goed werk. En natuurlijk is er overlast, maar er zijn er ook zoveel die gewoon netjes meedoen. Als we nou alleen maar al respectvol náást elkaar zouden kunnen leven, dan zou het er al zoveel beter uitzien. Maar ondanks alles vindt Cis de diversiteit in Den Haag een verrijking.

Den Haag zou wel in bepaalde zaken meer geld en aandacht kunnen steken. Bijvoorbeeld projecten voor daklozen, maar ook de woningnood. Er is veel leegstand en helaas leveren de gebouwen leeg blijkbaar meer geld op dan wanneer er iets mee gedaan zou worden. En denk ook aan alle mensen die voor ons in het Westland werken, maar waar geen huisvesting voor wordt geregeld. Dat is een andere, iets donkerdere kant van Den Haag.

Maar buiten dat is Den Haag een hele mooie, fijne stad om in te wonen met alle faciliteiten die je maar kunt bedenken. En dat is een mooie afsluiting, aldus Cis: “Den Haag is een móóie stad, toch?”